Essau dag 2 vrijdag 18-03-2022

Nadat we gisteravond nog even gezellig hebben zitten praten, zijn de meeste van ons lekker in slaap gevallen. Wat een dag met veel indrukken was het. We hadden afgesroken om rond half 9 aan het ontbijt te zitten. Om 09:15 liepen we gezamelijk terug naar het ziekenhuis. Eenmaal op het terrein moesten natuurlijk eerst weer even de wifi zoeken in de lucht om te kijken of er nog reacties waren van het thuisfront. Het meldingsgeluid van onze 6 telefoons kreeg niet de kans om volledig af te spelen aangezien bijna iedereen tussen de 40 en 75 berichten binnenkreeg. Het geping hield echt even aan voordat het laatste berichtje binnen was. Superleuk om alle reacties te lezen, maar de tijd is hier te kostbaar om op alles te kunnen antwoorden dus onze excuses bij deze.

Bij binnenkomst splitsten we ons even op in 2 groepjes. Jill, en de marieke's gingen aan de slag op de verlosafdeling, en de andere liepen naar buiten omdat er deze ochtend het consultatiebureau op het het programma stond. Hier werden de kindjes gewogen, kregen een vaccinatie tegen polio en druppels tegen het rothovirus. Wij mochten assisteren bij het wegen en tasjes uitdelen aan de mensen die klaar waren. Hierin zaten wat babyspulltjes.

Op de verlosafdeling lagen drie mensen met weeen. In Gambia is het zo dat vrouwen naar het ziekenhuis komen als ze weeen hebben. Daar wordt er gekeken hoeveel ontsluiting dat een vrouw heeft, en wie het verst is mag dan op een verlosbed gaan liggen. De rest moet in een wachtruimte gaan zitten tot ze weer aan de beurt zijn om weer te worden gecontroleerd hoe het vordert. Als een vrouw naar het ziekenhuis komt heeft ze een emmer bij met spulletjes voor na de bevalling. Hierin zit een deken en mutsje voor de baby, en schone kleding voor de moeder. De emmer wordt gebruikt om de placenta mee naar huis te nemen als vrouwen dit willen. Heel bizar om te zien dat vrouwen dan met een emmer over straat lopen met daarin hun placenta. Deze kunnen ze dan thuis evt begraven. Ook hebben ze een bakje en een beker bij. Na de bevalling moeten ze gauw genoeg zichzelf gaan wassen met dat bekertje met koud water, en dan worden ze naar een ander bed gebracht waar ze 24 uur moeten verblijven. Als de baby heeft gedronken aan de borst mogen ze de volgende dag naar huis. Mocht een vrouw medicijnen nodig hebben die niet aanwezig zijn in het ziekenhuis ( de medicijnkast is nagenoeg leeg) dan moet hun man medicijnen gaan kopen en naar het ziekenhuis komen brengen. Zijn ze wel aanwezig dan zijn deze gratis. 

Jill had in de ochtend deze 3 vrouwen gecontroleerd. De ontsluiting was nog niet erg ver gevorderd dus voor Jill was het verder een rustige ochtend. De Marieke's  hebben samen op een babytje gepast dat erg misselijk was. Ze wilde nog niet aan de borst, en zo kon mama even slapen. Na een uurtje hebben we gewisseld, zodat zij ook even op het consultatiebureau konden helpen.

Om 12 uur zijn we terug gelopen om te gaan lunchen. Na de lunch zijn we even de poort uitgelopen met ballonen om met de kinderen te spelen. Er waren niet genoeg ballonnen dus Marieke z was zo slim om even wat handschoenen op te blazen en daar een "tiktok" van te maken. Met een pen tekende ze daar een kippegezichtje op. 'S middags onderweg terug naar het ziekenhuis kwamen we natuurlijk weer langs het vaste groepje kinderen in de compounds en we zongen Nederlandse liedjes. De kinderen zongen op hun manier mee en liepen tot de grote weg mee. Daar werden ze door de politie weer terug gestuurd naar hun compound.   

Eenmaal terug op de afdeling was er een vrouw met weeen en 8 cm ontsluiting. Deze vrouw was naar schatting (vaak weten ze het niet precies hoelang door gebrek aan een echo apparaat hoelang een vrouw zwanger is) 30 weken zwanger en had zwangerschapsvergiftiging. Zij moest met 8 cm ontsluiting overgebracht worden naar Banjul.....idd terug naar de overkant van de rivier. Het was dus wachten op een ambulance en hopen dat ze optijd waren bij de ferry. Er moest ook nog een baby mee naar de overkant die 10 dagen oud was en waar ze na de geboorte een liter vocht uit de longetjes hadden moeten zuigen. Ze was opgenomen ivm een slechte ademhaling/ benauwdheid en kreeg amper lucht. Ze werd overgeplaatst naar Banjul omdat ze aan de beademing moest, en de stroom hier in het ziekenhuis weer was uitgevallen. Voordat ze naar het zienhuis vertrok hebben we haar nog even gewogen en was ze gelukkig 200 gram aangekomen bovenop haar geboortegwicht. Hieruit konden we opmaken dat ze in ieder geval goed aan de borst dronk. Jill zou meerijden met de ambulance en gelukkig konden ze net optijd de boot oprijden voordat hij vertrok. Aan de overkant zijn ze verder gereden naar het ziekenhuis en eenmaal daar aangekomen moest de barende vrouw zelf uitstappen om naar de verlosafdeling te lopen. Van daaruit werd de zorg overgenomen en is de ambulance weer terug gekomen naar Essau later op de avond. 

Ondertussen werden er die middag nog  enkele baby's geboren. Marieke z en Marieke h stonden langs het bed een vrouw die veel pijn had. Ze probeerden de vrouw gerust te stellen en vroegen of ze Engels sprak. Dat was niet het geval. Ze zochten naar het woordje "jammer" in het Engels maar kwamen daar ook niet op dus riepen ze maar dat is "sund". Even een grapje tussendoor om het maar een beetje luchtig te houden ook. Het kindje werd geboren met een opgeslagen armpje.(superman) Hij had de navelstreng 3 keer omstrengeld om zijn nekje, en ook in het vruchtwater gepoept. Ook weer een kindje wat stress heeft gehad tijdens de zwangerschap. Het was ook nog een grote baby waarbij de dames even flink mee hebben moeten duwen op de buik om de baby eruit te krijgen. Ook moeder had een hoge bloeddruk. Na de mindere start dronk het kindje uiteindelijk wel goed aan de borst.

De tweede vrouw liep al even met 8 cm over de gang. Gambiaanse vrouwen maken nagenoeg geen geluid tijdens een bevalling, dus je merkt ook amper of de bevalling vordert. Zij mocht even later op bed plaats nemen en de baby werd nog net niet gelanceerd en wij waren net te laat om het goed op te vangen. Gelukkig deed dit kindje het verder prima.

Er kwam ondertussen een vrouw binnen die in Banjul bevallen was. Ze had een flinke bloeding. Deze vrouw was besneden en flink uitgescheurd. Ze moest gehecht worden, en Marieke h en Jeanne assisteerde hierbij. De vrouw had erg veel pijn en was in paniek en  kon daardoor niet goed stil blijven liggen. Haar moeder werd erbij gehaald om ervoor te zorgen dat ze rustiger werd en stil bleef liggen zodat de arts zijn werk kon doen.

Daarna hebben Marieke z en ik nog een bevalling gedaan. Ook in het vruchtwater gepoept. Er zijn dus heel veel zwangerschappen waar dit gebeurd. Zo zie je dus dat er heel veel stress is bij zowel moeders als de ongeboren babytjes in Gambia. Na een lange dag zijn we pas tegen 19:30 terug gelopen naar het huis waar er weer een heerlijk warme maaltijd op ons te wachten stond gemaakt door Binta. We hebben daarna even samen ogeruimd en nog wat gekletst, maar bij enkele waren de oogjes toch erg zwaar en zijn we lekker gaan slapen. Morgen weer een nieuwe dag.